ZATERDAG 22 MAART cadeautjes kopen en bezoekjes aan ...

een echte artiest ! alles self made...

de 3 kindjes van Tening

bij Tening op bezoek, kindjes uit de buurt

Dag 7: vrijdag 21 maart 2014

Dag 7

Vroeg op vandaag! Mijn kindjes willen nog even skypen voor ze naar school gaan dus zitten we al om 6u30 met Liselotte haar laptop klaar op bed. Nadien werken we ons blogje verder af, er kruipt veel tijd in het oploaden van de foto’s. Voor het ontbijt nemen we nog even de schade op van de zonnebrand gisteren. We vergaten beiden enkele plaatsen in te smeren… Bij Liselotte staan er op haar neus grote blaren, bij mij zijn mijn knieën precies 2 grote rode muggenbeten. Tja, beter smeren dus vandaag…

We ontbijten snel en ik vertrek richting kleuterschool om met mijn klasje verder te zingen en te spelen. Ze zijn blij mij te zien en ik kleine groepjes leer ik hen nog een liedje bij. Ze kennen er nu al drie! Liselotte komt mij filmen, filmpjes die ik voor mijn opleiding zal gebruiken! Opdracht geslaagd!

Mr Sène komt me vertellen wie mijn Parrainagekindje is. Het is een meisje van het 2^e kleuterklasje, even oud als Anna. Ze heet Salmane. Ze verloor haar mama en woont nu alleen met haar vader die het financieel heel moeilijk heeft. Parrainage betekent dat wij vanaf nu instaan voor haar schoolkosten, 200€, per jaar. Ik geef haar alvast een hele zak met kleine kadootjes en ze is heel erg blij, beetje sprakeloos… Het is een schatje.

Liselotte neemt nog foto’s van 3 andere kindjes die dringend een parrainage-ouder nodig hebben. We hebben ons immers voorgenomen om in België drie koppels te zoeken die die kindjes willen ondersteunen. Bij deze, wie zich aangesproken voelt, mag steeds contact met ons opnemen voor verdere uitleg.

We bezoeken verder in de voormiddag nog 2 scholen waar de kinderen van Tening school lopen. De buurvrouw van liselotte betaalt de schoolkosten voor het oudste meisje van tening, Liselotte haar zussen voor Ami, het tweede dochtertje. Eveneens 2 fijne (privé)scholen! We reizen mee met de schoolbus van school naar Huyze May. Het is stampen op de bus om alle kindjes + onszelf erop te krijgen.

Voor de lunch zijn we uitgenodigd bij May. We krijgen er opnieuw een lekker Senegalees maaltje en het voelt helemaal niet meer vreemd aan om met z’n allen uit 1 pot te eten. Ik vind het zelfs reuze gezellig. “Doudou” is intussen helemaal genezen van zijn spruw en hij slaapt intussen in mijn reiswieg die ik uit België meebracht. Jacine loopt rond met kleertjes van Anna aan… Fijn om te zien allemaal. May heeft ook nog kadootjes voor ons gekocht, arachide nootjes, toiletzakjes 
voor de kinderen van Liselotte en voor mij een mooi stuk stof.

Thuisgekomen even opfrissen en dan vertrekken we richting “beach” voor onze date met onze Senegalese madammen. Ze zijn er op de afgesproken plaats. Ze hebben een leuk kleedje voor mij en voor Anna mee, en massa’s andere spullen. Ze proberen ons echt van alles aan te smeren… Gelukkig begin ik het afpingelen ook al wat te kennen en speel ik hun spelletje mee. We kopen heel wat souvenirs voor het thuisfront. Na het nodige geklaag en gesmeek van hunnentwege, blijken ze op het eind, als we onze lege portefeuilles tonen, toch tevreden te zijn. We nemen hartelijk afscheid, alsof ze onze beste vriendinnen zijn, en zeggen Tot volgend jaar (??????) 

El Hadj (onze chauffeur) stopt nog even bij de “schoenmaker”, om mijn slippers te laten herstellen. De stoffige, slechte wegen eisen hun tol en mijn zolen zijn helemaal losgekomen. Hij herstelt ze ter plaatse voor 300 francs (=46 euro cent). We bezoeken daarna het huis van El Hadj, waar hij met zijn 3 kinderen woont. Het is een ruim huis, maar we schrikken toch hoe primitief het allemaal is. Eigenlijk alleen ruwe muren en een dak… Op een bed na, geen meubels, geen keuken, geen salon (een oude achterbank van een auto doet dienst als zetel,…) Een stuk van het huis is zelfs nog op zand… Hoe houden die mensen dat toch vol?

Terug thuis douchen we en maken we ons klaar voor het avondmaal. We werken nog wat (blogje en schoolopdrachten) en gaan terug voldaan slapen. A demain XXX

Dag 5 en 6 Siné Saloum

 DAG 5 en 6 siné saloum santé !

Vandaag en morgen staat er op het programma ‘GENIETEN EN RUSTEN’ Leuk vooruitzicht. Na het ontbijt vertrekken we met El Hadj richting Siné Saloum, een natuurgebied bestaande uit de delta (monding) van de rivieren de Siné en de Saloum. Naar ’t schijnt een zeer mooi en vogelrijk gebied.
Na een tocht van bijna 2 uur arriveren we aan het eind van het vasteland. Het eerste uur van de tocht was nog op een echte baan, het volgende uur op zandwegels (pistes). We passeerden een jeep die zich helemaal vastgereden had in het moeras. Het is blijkbaar moeilijk rijden.

We worden opgewacht door een piroque (lange smalle houten boot) die ons naar het eiland brengt waar ons hotel is. Heerlijk op de boot! Na aankomst en begroeting door het plaatselijk ontvangstcomité installeren we ons in onze mooie case (hutje) in de prachtige 
tuin, met zicht op zee!

Het blijkt zeer rustig te zijn in het hotel, we zijn maar met 12 gasten. We nuttigen een lekkere lunch en smijten ons dan volledig in het zonnebaden, afgewisseld met frisse duiken in het zwembad. Dit is voor ons echt een paradijs. Als we er genoeg van krijgen ( uren zonnebaden is toch niet echt ons ding) maken we een korte wandeling. Liselotte koopt bijna de volledige plaatselijke boutique op. Ze is een kei in het afdingen. Ze heeft hier zelfs al haar naam gemaakt, “Madame Sympa”, een naam die ze te danken heeft aan het afdingen bij de Senegalese hotelmanager.

We beslissen nog even het nabijgelegen dorpje te bezoeken voor 'le coucher du soleil'.  We worden direct vergezeld door de 2 jonge mannen, Johnny en ??? , die ons  een piroquetocht in de delta aanbevelen, goedkoper dan als we het via het hotel regelen.

Liselotte schiet weer in actie en weet het zo te regelen dat we én een piroquetocht én een rit op de caleche (paard en kar) tamelijk goedkoop krijgen. Bien fait!

Als we in het dorp ballonnen beginnen uit te delen, worden we overvallen door tientallen toestromende kinderen en we vluchten met de calèche snel terug naar het hotel. Héhé…

Na een goed diner kruipen we eens vroeg -half 11-onder de wol (ofte laken) en vallen direct in slaap.

 

Dag 6

Heerlijk en lang geslapen. We gaan ontbijten en spreken met de hotelmanager af dat we om 15 u terug de boot naar het vasteland nemen. Liselotte checkt nog even haar mails en we vertrekken naar onze “moat Johnny” die reeds staat we wachten. We varen in zijn piroque rond het eiland en onderweg blijkt dat Johnny ook gasten bij hem thuis (?? of zijn neef of vriend of...) ontvangt. Liselotte maakt een heleboel afspraken met hem voor haar nicht die binnenkort ook naar Senegal komt met haar oudste zoon.

We passeren bij een dorp waar er gezongen en gedanst wordt. Nadien varen we door de ‘mangroves’, dit zijn lage bossen van palétuviers op het water. Aan de wortels van die bomen-struiken groeien oesters. Knap om te zien. Hier en daar zien we reigers, aalscholvers en heel af en toe een aap. Mooie maar warme tocht. Gelukkig brachten we onze sjaals mee om ons te beschermen tegen de brandende zon. 

 

Onzen Johnny is echt wel zeer gentille, hij vult af en toe een bidon water om over onze voetjes te gieten… we voelen ons de koninginnen te rijk…

Na de piroquetocht gaan we nog even zwemmen en wat lezen. Om 15 u komt de manager ons verwittigen dat het tijd is en dat we moeten vertrekken. Jammer! We worden terug overgezet en nemen een “taxi” richting… Amaai, dit was het meest avontuurlijke wat we totdantoe beleefd hadden: we zitten met 8 in 1 voertuig, wat je amper nog een auto kan noemen. Op de grond liggen planken om de gaten in de vloer te verdoezelen, de chauffeur moet zijn deur vasthouden want die gaat niet meer dicht, de koffer wordt met een touw dichtgebonden, in het dak zit een groot gat, de mousse van de zetels puilt er overal uit… 

NIET TE DOEN! Gelukkig halen de auto’s hier geen grote snelheden… Op de hobbelige pistes maakt de auto een lawaai van je welste en we wippen af en toe met ons hoofd tegen het dak… we lachen wat af…

We halverwege de tocht terug naar het huis van Mr Sène, bezoeken we nog Fadiouth, het schelpeneiland. 
We nemen een gids en maken de toer van het dorp dat helemaal op schelpen is gebouwd.

 


 









Heel mooi! Na wat geshopt te hebben met bijhorende afdingen, ik begin het ook al wat te kennen, zoeken we een taxi verder naar M’Bour (nog een uurtje rijden). We vinden gelukkig eentje in een iets minder slechte staat.

Nu zitten we maar met 7 in het vehikel… Onderweg bellen we naar Mr Sène om te zeggen dat we er bijna zijn. We spreken af aan de grote moskee in de stad en als we aankomen staat onze patrias familias reeds op ons te wachten. Als we thuis arriveren staat er een verrassing op ons te wachten: een frigo op de binnenplaats. We wilden dit kopen voor Tening zodat ze een eigen zaakje kan oprichten (verkoop bissap) en ze niet meer op die vuile vismarkt moet gaan werken. We zijn tevreden en nemen ons voor om de frigo morgen te brengen.

Na douche en lekker diner nog even skypen met de familie, blogje opstellen, babbel met de Sènes,nog wat napraten,… vallen we terug moe in slaap… tot morgen!