Vroeg op vandaag! Mijn kindjes willen nog even skypen voor
ze naar school gaan dus zitten we al om 6u30 met Liselotte haar laptop klaar op
bed. Nadien werken we ons blogje verder af, er kruipt veel tijd in het oploaden
van de foto’s. Voor het ontbijt nemen we nog even de schade op van de
zonnebrand gisteren. We vergaten beiden enkele plaatsen in te smeren… Bij
Liselotte staan er op haar neus grote blaren, bij mij zijn mijn knieën precies
2 grote rode muggenbeten. Tja, beter smeren dus vandaag…
We ontbijten snel en ik vertrek richting kleuterschool om
met mijn klasje verder te zingen en te spelen. Ze zijn blij mij te zien en ik
kleine groepjes leer ik hen nog een liedje bij. Ze kennen er nu al drie!
Liselotte komt mij filmen, filmpjes die ik voor mijn opleiding zal gebruiken!
Opdracht geslaagd!
Mr Sène komt me vertellen wie mijn Parrainagekindje is. Het
is een meisje van het 2e kleuterklasje, even oud als Anna. Ze heet
Salmane. Ze verloor haar mama en woont nu alleen met haar vader die het
financieel heel moeilijk heeft. Parrainage betekent dat wij vanaf nu instaan
voor haar schoolkosten, 200€, per jaar. Ik geef haar alvast een hele zak met
kleine kadootjes en ze is heel erg blij, beetje sprakeloos… Het is een schatje.
Liselotte neemt nog foto’s van 3 andere kindjes die dringend
een parrainage-ouder nodig hebben. We hebben ons immers voorgenomen om in
België drie koppels te zoeken die die kindjes willen ondersteunen. Bij deze,
wie zich aangesproken voelt, mag steeds contact met ons opnemen voor verdere
uitleg.
We bezoeken verder in de voormiddag nog 2 scholen waar de
kinderen van Tening school lopen. De buurvrouw van liselotte betaalt de schoolkosten voor het oudste meisje van tening, Liselotte haar zussen voor Ami, het tweede dochtertje. Eveneens 2 fijne (privé)scholen! We reizen mee met de schoolbus van school naar Huyze May. Het is stampen op de bus om alle kindjes + onszelf erop te krijgen.
Voor de lunch zijn we uitgenodigd bij May. We krijgen er
opnieuw een lekker Senegalees maaltje en het voelt helemaal niet meer vreemd
aan om met z’n allen uit 1 pot te eten. Ik vind het zelfs reuze gezellig. “Doudou”
is intussen helemaal genezen van zijn spruw en hij slaapt intussen in mijn
reiswieg die ik uit België meebracht. Jacine loopt rond met kleertjes van Anna
aan… Fijn om te zien allemaal. May heeft ook nog kadootjes voor ons gekocht, arachide
nootjes, toiletzakjes voor de kinderen van Liselotte en voor mij een mooi stuk stof.
Thuisgekomen even opfrissen en dan vertrekken we richting “beach”
voor onze date met onze Senegalese madammen. Ze zijn er op de afgesproken
plaats. Ze hebben een leuk kleedje voor mij en voor Anna mee, en massa’s andere
spullen. Ze proberen ons echt van alles aan te smeren… Gelukkig begin ik het
afpingelen ook al wat te kennen en speel ik hun spelletje mee. We kopen heel
wat souvenirs voor het thuisfront. Na het nodige geklaag en gesmeek van
hunnentwege, blijken ze op het eind, als we onze lege portefeuilles tonen, toch
tevreden te zijn. We nemen hartelijk afscheid, alsof ze onze beste vriendinnen
zijn, en zeggen Tot volgend jaar (??????) 
El Hadj (onze chauffeur) stopt nog even bij de “schoenmaker”,
om mijn slippers te laten herstellen. De stoffige, slechte wegen eisen hun tol
en mijn zolen zijn helemaal losgekomen. Hij herstelt ze ter plaatse voor 300 francs
(=46 euro cent). We bezoeken daarna het huis van El Hadj, waar hij met zijn 3
kinderen woont. Het is een ruim huis, maar we schrikken toch hoe primitief het allemaal is. Eigenlijk alleen ruwe muren en een dak… Op een bed na, geen
meubels, geen keuken, geen salon (een oude achterbank van een auto doet dienst
als zetel,…) Een stuk van het huis is zelfs nog op zand… Hoe houden die mensen
dat toch vol?
Terug thuis douchen we en maken we ons klaar voor het
avondmaal. We werken nog wat (blogje en schoolopdrachten) en gaan terug voldaan
slapen. A demain XXX
Geen opmerkingen:
Een reactie posten