VLUCHT EN DAG 1

We zijn momenteel al 3 uur aan het vliegen. Het was misschien niet zo’n goed idee om naar The BrokenCircle Breakdown te kijken. Ik zit hier nu met een neus als een tomaat en onze buren kijken ons af en toe stiekem aan… Voor de rest alles prima verlopen: heel vlot ingecheckt, vlot door de controles, goeie plaats op het vliegtuig, lekker eten, en buiten de zon.
We kunnen het nog allebei niet goed geloven dat we onderweg zijn naar Senegal, Afrika. Liselotte voor de 8ste keer, ik voor de eerste keer. Een heus avontuur.

DAKAR IN ZICHT !

Net voor ons vertrek nog contact gehad met Meneer Sène. Hij komt ons ophalen met de 4x4, volgens Liselotte wel nodig om er te geraken. We zijn geladen gelijk ezels. Elk op de kop 46 kg bagage + 10 kg handbagage. We hadden goed gerekend! Het gewicht van dit toestel moet immens zijn, iedereen zoveel bagage en zoveel personen!!! Ik bewonder de techniek!

We stellen een lijstje op wie we hoeveel geld zullen geven. het grootste deel gaat alvast naar de bouw en uitrusting van het kleuter'schooltje' (klasje) in Fissel, een dorp in de brousse en naar de school GSEM van mr. Sène, waar we deze week logeren. Al onze euro’s hangen op onze buik, zorgvuldig als een babietje koesterend.

We beseffen nu al dat we tijd tekort zullen hebben, Liselotte zegt steeds: “aja, we moeten daar ook nog naartoe. Ik had dat ook nog graag gedaan. Ik ben daar nog nooit geweest,…” Persoonlijke bezoeken aan vrienden en bezoeken aan de scholen en een weeshuis, afgewisseld met wat toeristische uitstapjes, zo ziet ons programma eruit.

We zien vooral uit naar de hartelijkheid van de mensen, de warmte en het lekkere eten.

We zijn ook beiden van plan wat te werken. Liselotte voor haar opleiding zorgcoördinatie en ik voor mijn kleuteropleiding. Lot moet nog een opdracht maken, ik moet enkele muzikale momenten opnemen met kleuters. Blokfluit en zangboekje mee, check!

We deden hier op het vliegtuig al enkele oefeningen (voor breinstimulatie van kleuters en kindjes met leerstoornissen) met onze armen en benen, tot grote verwondering van onze buren. Nadat ik Liselotte haar wenkbrauwen nog geëpileerd had en we hier zaten te huilen, tranen met tuiten, tot schokkend toe, staat het voor onze buren vast dat er “iets” met ons scheelt… Maar dat wisten wij al.

We nemen af en toe foto’s van zichten uit het raampje: we vliegen over Portugal (daaaaaagSofietje), over de zee, Marokko, Mauritanië met woestijn (waw woestijn in het echt !)

De aankomst op de luchthaven verliep wat minder vlot. Lange rij voor het verkrijgen van ons visum. We wennen aan de lange wachttijden in Afrika . Aan de uitgang van de luchthaven worden we hartelijk begroet door Mr en Mevr Sène en El hadj (chauffeur). Mooie rit richting M’Bour. Onderweg wat stoppen voor water en foto’s. Het is donker wanneer we aankomen. 

Heerlijke geuren komen ons tegemoet. Man wat hebben we honger! Liselotte omhelst de ene na de andere, ik hou het op beleefd “polsjes” en handen schudden. Liselotte leidt me rond in het huis. Beneden is er een patio waarrond kamers gebouwd zijn: slaapkamers, mini keuken, living,… in de kamer waar zij vroeger sliep treffen we 2 stokoude vrouwtjes in prachtige kledij: de mama van mrSène en zijn tante. Ze zijn blind en zitten rond een vuurtje om stenen te warme die ze tegen hun knieën masseren voor de artrose. We worden hartelijk begroet.

Liselotte legt uit dat beneden alle personeel en de kinderen leven en eten. Boven is de leefruimte van Mr en Mevr Sène. Hun living, de bureau, hun slaapkamer en 2 gastenkamers met telkens een badkamertje bij. Waw, we hebben airco! (Die we na een uur terug uitzetten wegens te kou…)

We pakken wat uit, nemen een ‘brrrr koude’ douche en worden aan tafel geroepen.

Voor mij even schrikken: er staan 4 stoelen rond een grote pot en er liggen 3 lepels. We schuiven aan. Mme Sène heft het deksel op. Heerlijke geur! Ze verdeelt de kip met haar rechterhand en giet Jassa saus over de rijst met groenten. Lekker lekker lekker! Mme Sène eet met haar hand, Liselotte, Mr Sène en ik met onze lepels. Heerlijk!

Na de maaltijd onze financiën nog wat regelen met Mr Sène en we duiken ons bed in. Moe maar nog opgewonden van de indrukken…

Dag 2

Ik heb heerlijk geslapen. Enkel rond 5u beetje wakker geweest door een man die luide gebeden zingt die over de hele stad te horen zijn 'de imam'. Liselotte heeft minder goed geslapen. Veel wakker, beetje piekeren…

De temperatuur valt mee. Er staat een fris windje, ook vannacht niet te warm (volgens Liselotte wel). We nemen een heel erg frisse douche en maken ons klaar voor het ontbijt. We worden terug met kussen begroet en er wordt geïnformeerd naar onze nacht. Als ik zeg dat ik geslapen heb als een roosje, gelooft Mr Sène het precies niet. “Vraiment???” Jaja, vraiment!

Ontbijt bestaat uit stokbrood, kaas, worst met kaas erover gesmolten, lekker vers fruitsap, koffie!!, kaas (volgens Liselotte speciaal voor ons gekocht) en heerlijk rijpe mango’s. Het smaakt. We proberen nadien wat te skypen met de familie, de verbinding van op de pc van Liselotte lukt nog niet. Hopelijk straks wel.

Het was de bedoeling om in  de voormiddag May en Tening te bezoeken en hun onze kadootjes te geven. MAAR! We moeten wachten en wachten op een chauffeur. Ondertussen bezoeken we de school. Ik sta een beetje versteld van de staat waarin het kleutergebouw is. Oud en moet dringend herschilderd worden. We babbelen met 2 kindjes en nemen foto’s van het gele busje dat jammer genoeg niet meer in gebruik is. Snif snif bij Liselotte.